Κύματα βουνά, σύραγγες από ανατολή σε δύση, άνθρωποι ανάμεσά μας, ανάμεσά μας εμείς, δισταγμοί και αναστεναγμοί, απόσυρση κι εμφάνιση, σιγά σιγά και γρήγορα ξανά, διαδρομές μ' αποστροφές και ταξίδια πάνω απ'τις ανθρώπινες φωνές, πυξίδα εγώ - προορισμός η Ρώ, πυξίδα η Ρώ προορισμός το όλον, σχέδιο ξέφραγο, αγάπες κι ηδονές.
Παρακάτω δεν είναι οι εξηγήσεις, είναι η ζωή. Βουτιά στο σύμπαν, εκτίναξη στους βυθούς. Χαρίζονται. Σου χαρίζονται. Από το πρώτο κλάμα αυτό της ανάσας. Μην κοιτάς αλλού. Δες παντού!
Δε μπορώ να πιάσω τον αλληγορικό σου λόγο,αλλά κοντά στη Ρω,θέλω να αράξω κανένα χρόνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Καστελλόριζο είναι από τα μέρη που δεν έχω πάει,αλλά το ονειρεύομαι συνεχώς.
Με τραβάει δίχως καν να το γνωρίζω.
Κάτι μου λέει ότι ο συγκεκριμένος τόπος είναι η Ιθάκη μου.
H φωτογραφία με τα τετραγωνάκια είναι χίλιες λέξεις του ποιήματος που δεν είναι γραμμένες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι υπέροχα μπερδεμένος ή... υπέροχα μπερδεύεις τους αναγνώστες!