5 Ιαν 2010

..ήρθανε δύο μικροί μικροι Άγγελοι και το κλέψανε..



Δεν θυμάμαι και ούτε μπορώ να υπολογίσω πόσο καιρό πετούσαμε. Όλα αυτα γίνονταν όπως πάντα γίνονται στα όνειρα, όταν διασχίζουμε τον χώρο και τον χρόνο, παραβιάζοντας κάθε νόμο του είναι και της λογικής και δεν στεκόμαστε παρά μόνο στα σημεία -πόθους. Θυμάμαι πως ξαφνικά είδα ένα αστέρι μέσα στα σκοτάδια. "Είναι ο Σείριος?" ρώτησα, χωρίς να μπορώ να κρατηθώ, αν και το ήθελα πολύ. "Όχι είναι το αστέρι που είχες δει μέσα από τα σύννεφα όταν επέστρεφες σπίτι σου" μου απάντησε το ον που με μετέφερε.
ρεφορμιστικη ασφυξια στα απεφευχθει στις

4 σχόλια:

  1. sakis11 Φεβρουαρίου 2010 στις 6:39 μ.μ.

    Αν είσαι ο Ernesto που έγραψε σήμερα σε άλλο κιτρινόμαυρο μπλοκ,έχω να σου πω κι εδώ ότι "έγραψες" φίλε.
    Θα παρατηρώ και θα προσπαθώ να αναλύω τις αναρτήσεις σου με ιδαίτερη προσοχή.
    Συγχαρητήρια και πάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολυ ρηχα12 Φεβρουαρίου 2010 στις 4:28 π.μ.

    σε ευχαριστώ σάκη. αν και το "συγχαρητήρια" είναι κολακευτικό (και ακόμα περισσότερο που λες ότι με ιδιαιτερη προσοχή θα προσπαθείς να αναλύεις τις αναρτήσεις μου!!) μου φαίνεται υπερβολικό για 1-2 σκέψεις μου. Γράφει ο καθένας τις απόψεις του και ψάχνουμε κάτι, μια άκρη.
    σε ευχαριστώ πάντως, με τιμά αληθινά το μήνυμά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. sakis12 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:35 μ.μ.

    Παρακαλώ.
    Ξέρεις,με πολλούς που διαφωνώ,συμφωνώ στην ουσία,αλλά με πειράζει ο τρόπος και η χυδαιότητα με την οποία περιγράφουν μια κατάσταση,πόσο όσον αφορά ανθρώπους και ιδίως συνυφασμένους με την εκάστοτε ιστορία αυτού που πιστεύεις,ασχέτως αν είναι ή δεν είναι πρότυπα ηθικής.
    Μου φτάνει ότι είναι άνθρωποι,είναι ευάλλωτοι κι ενστικτωδώς αισθάνομαι πως πρέπει να προστατευτεί η ιστορία τους.

    Το αστέρι είναι το γνωστό της Νέας Φιλαδέλφειας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. πολυ ρηχα12 Φεβρουαρίου 2010 στις 4:30 μ.μ.

    Είναι πολύ σωστό αυτό που λες. Άλλωστε σχεδόν πάντα δεν έχει σημασία το "τί" αλλά το "πώς" για να αποδεχτείς ή να απορρίψεις κάτι. Και εκεί πολλές φορές όλοι μας χάνουμε, είτε για μας πνίγει το δίκιο και το κραυγάζουμε άναρθρα είτε για μας λείπει η αισθητική.
    Στον μαγικό κιτρινόμαυρο κόσμο περνάμε από το βλαχομπαρόκ (αγαπούλας π.χ.) στο βλαχοιντελεκτουέλ (κοντός π.χ.) και από το βλαχοροκ στο βλαχοτρέντυ με ρυθμούς αστραπιαίους. Λογικό οι άνθρωποι να μπερδεύονται και να χάνεται ο μπούσουλας.
    Και πάντα χρειάζεται μια προσέγγυση που να είναι προϊόν, όχι της λογικής, όχι του συναισθήματος, αλλά της αντίληψης.

    Ωραίο αυτό με το αστέρι, θα ταίριαζε, αλλά όχι, εδώ η αφορμή είναι άλλη, μια και οι αφετηρίες των αναρτήσεων εδώ βρίσκονται σε έναν εντελώς άλλο κόσμο, που μόνο υπό πολύ διαφορετικές προϋποθέσεις θα μπορούσε να συναντήσει εκείνον της βασίλισσας. Γιατί προς το παρόν -μέσα μου τουλάχιστον- μόνο σύγκρουση θα φέρει! και αγαπώ και τους 2!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)