Εγώ ήθελα να 'μαι μόνος με έναν τρόπο καθόλου ασυνήθιστο και καινούριο. Εντελώς αντίθετο όμως με την πρώτη σκέψη: Δηλαδή χωρίς εμένα και συγκεκριμένα με μια ξένη παρουσία τριγύρω.
Μοιάζει ήδη ένα πρώτο σημάδι τρέλλας αυτό? Αν δεν σκεφτεί κανείς αρκετά, ίσως. Μπορεί να είναι ήδη μέσα μου η τρέλλα δεν το αρνούμαι. Μα ο μοναδικός τρόπος να μείνεις αληθινά μόνος είναι αυτός.
Η μοναξιά δεν είναι ποτέ μαζί μας. Πάντα είναι χωρίς εμάς, και μπορεί να υπάρξει μόνο με έναν ξένο τριγύρω:
είτε είναι ένας τόπος, είτε ένα πρόσωπο, που δεν σε γνωρίζει καθόλου, που εσύ δεν γνωρίζεις καθόλου, τόσο που η επιθυμία σου και το συναίσθημά σου να μένει μετέωρο και χαμένο σε μια αγχωτική αβεβαιότητα και, με το που θα καταργείται κάθε επιβεβαίωσή σου, να καταργείται το ίδιο το ενδόμυχο της συνείδησής σου. Η πραγματική μοναξιά βρίσκεται σε έναν τόπο που ζει για τον εαυτό του και που για σένα δεν έχει ούτε ίχνη ούτε φωνή, και που κατά συνέπεια ο ξένος είσαι εσύ.
Έτσι ήθελα να είμαι μόνος εγώ. Χωρίς εμένα. Θέλω να πω χωρίς εκείνο τον εαυτό μου τον οποίο γνώριζα. Μόνο με κάποιον ξένο, που ήδη ένοιωθα μυστήρια που δεν μπορούσα να διώξω πλέον από γύρω μου και, που ήμουν εγώ ο ίδιος: ο αδιάσπαστος από μένα ξένος...
Πολύ σωστό, σοφό, πολύ όμορφο. Μελαγχολικό αλλά όμορφο γιατί είναι αληθινό.
ΑπάντησηΔιαγραφή