12 Οκτ 2009

Ένας κομπάρσος, ένας χαζογκόμενος και μια πουτάνα!

Τομάρια! Τομάρια! Παλιοτόμαρα! Φτάνει πια μ'εκείνο το πιάνο! Φτάνει! Τα πλήκτρα του δεν βγάζουν νότες! Μόνο χρώματα που με τυφλώνουν! Σηκώστε το!

Είχε τον τρόμο στο βλέμμα της! Επειδή είμαι "τρελλός". Για αυτό εφυγε τώρα.. Για αυτό έφυγε και τότε!
Ναι, δέσποινα, αν συναντήσεις την κόρη σου, πες της να έρθει εδώ.. Την είχα κάνει δική μου κάποτε. Την αποζητούσα. Δεν είναι ντροπή... Γυναίκα μου ήταν!
Πολλές μου εμφανίστηκαν ως τώρα ντυμένες με τα ρούχα της και μου έλεγαν πως ήταν εκείνη. Όμως όταν τις κοίταζα βαθιά μέσα στα μάτια βάζανε τα γέλια! Όλες..
Βλέπετε στο κρεββάτι ήμασταν εγώ κι εκείνες.. χωρίς ρούχα. Ναι, γυμνοί!
Γυμνός δεν σκέφτεται πια κανείς αυτό που είναι. Τα ρούχα, όταν είναι κρεμασμένα, μοιάζουν με φαντάσματα. Και τα φαντάσματα είναι εικόνες που γλίστρησαν από το όνειρο. Πετάγονται ακόμα και στο φως της μέρας. Και σε τρομάζουν. Σε τρομάζουν!
Κι εσύ είχες τον τρόμο στο βλέμμα σου, δέσποινα!
Γιατί είμαι "τρελλός"!
Φως!
Φως εδώ!





Henry IV, Luigi Pirandello, μτφ Δημητρη Μαυρικιου

1 σχόλιο: